عنوان «رمان اجتماعی» به گونهای از رمان اطلاق میشود که موضوع محوری آن به نحوی از انحاء به مسائل اجتماعی، بویژه در محیطهای شهری و جوامع صنعتی، مربوط میشود. پیدایش رمان اجتماعی به قرن نوزدهم بازمیگردد، یعنی زمانی که شروع فرایند پُرشتاب صنعتی شدن در جوامع، مجموعهی جدیدی از مسائل و مشکلات را در حوزهی روابط بینافردی ایجاد کرد. این مشکلات طیف وسیعی داشتند که در یک سوی آن مسائل اقتصادی و فرهنگی به چشم میخورد و در سوی دیگر مسائل سیاسی. در اکثر رمانهای اجتماعی تصویر رقتآوری از زندگی پُرمصیبت اقشار تحتانی جامعه به خواننده ارائه میشود. این نوع رمان در کشور ما نیز با همین مضامین و بعد از انقلاب مشروطه شکل گرفت. اوج رمان اجتماعی در ایران را در دهههای ۱۳۴۰ و ۱۳۵۰ شمسی در آثار داستاننویسانی همچون جلال آلاحمد، احمد محمود و سپس محمود دولتآبادی میتوان دید. گره خوردن مسائل اجتماعی و سیاسی با ادبیات در کشور ما باعث شده است که این نوع رمان امروزه هم در زمرهی پُرطرفدارترین شکلهای ادبیات داستانی محسوب شود.
در نشست «رمان اجتماعی» که به همت گروه پژوهشی «فرهنگ، تاریخ و پژوهشهای میانرشتهای» برگزار میشود.
این جلسه در تاریخ دوشنبه ۱۱ اردیبهشت ۹۶، ساعت ۱۶، در محل «پژوهشگاه فرهنگ، هنر و ارتباطات» برگزار میشود که نشانی آن بدین قرار است: تهران، پایینتر از میدان ولیعصر، خیابان دمشق، شمارهی ۹.
شرکت در این نشست برای همهی علاقهمندان آزاد است.
برچسبها: رمان اجتماعی, گروه «فرهنگ, تاریخ و پژوهشهای میانرشتهای», سخنرانی حسین پاینده
