حسین پاینده

این تصویر در دی‌ماه ۹۵ بعد از برگزاری امتحان پایان ترم کلاس «نقد کاربردی» با دانشجویان دوره‌ی فوق‌لیسانس رشته‌ی مترجمی انگلیسی برداشته شد. اعضای کلاس در ابتدا تصور روشنی درباره‌ی این‌که محتوای این درس چیست و اصلاً چرا چنین درسی در برنامه‌ی آن‌ها گنجانده شده است نداشتند. نظریه‌ی نقادانه‌ای که در کلاس معرفی می‌کردم، نشانه‌شناسی فرهنگی بود. یک‌سوم ترم گذشت تا مخاطبانم آرام‌آرام متوجه شدند چرا چنین درسی می‌تواند به مهارت‌های آن‌ها در ترجمه‌ی متون کمک کند. علاوه بر تحلیل متون غیرمکتوبی همچون آگهی‌های تجاری (اعم از آگهی‌های چاپی و آگهی‌های تلویزیونی)، خوانش نقادانه‌ی فیلم و بررسی نشانه‌شناسانه‌ی فیلم سینمایی را هم در اواخر ترم با آن‌ها کار کردم. واکنش این دوستان بسیار خوب بود. آن‌ها با لذت ــ نه صرفاً از سر تکلیف ــ‌ در بحث‌های کلاس شرکت می‌کردند و بویژه از تحلیل فیلم سینمایی‌ای که به طور کامل و در چهار جلسه در کلاس بررسی کردیم، خشنود بودند. برای خودم من هم تعامل با اعضای این کلاس بسیار لذتبخش بود. مستمع صاحب‌سخن را بر سر ذوق آورد.