داستان‌های پسامدرن جهان پیرامون ما را به شیوه‌ای متناسب با زندگی در عصر پسامدرن بازنمایی می‌کنند. خواننده‌ای که به سبک‌وسیاق داستان‌های کلاسیک عادت کرده باشد، در مواجهه‌ی نخست با آثار پسامدرن، آن‌ها را فاقد انسجام روایی می‌پندارد و چه‌بسا دنبال کردن وقایع این داستان‌ها نیز برایش دشوار باشد. اما اگر سازوکارهای معناآفرینی به شیوه‌ی پسامدرنیست‌ها و شیوه‌ی خوانش داستان‌های آنان را به‌درستی بدانیم، آن‌گاه نه‌فقط از خواندن این آثار لذت می‌بریم بلکه همچنین درمی‌یابیم که ادبیات پسامدرن تفسیری از زندگی ما در جهان امروز به دست می‌دهد و معنایی عمیق و تأمل‌انگیز دارد. خوانش تحلیلیِ داستان‌های پسامدرن مستلزم آشنایی با نظریه‌های پساساختارگراست. از این رو، در این وبینار ضمن تبیین دو نظریه‌ی «مرگ مؤلف» (رولان بارت و میشل فوکو) و «ساحت‌های وجودی» (برایان مک‌هِیِل)، داستانی پسامدرن به قلم نویسنده‌ی معاصر اسماعیل زرعی نیز از منظر همین نظریه‌ها نقد می‌شود تا مخاطب ضمن آشنایی با برخی از شالوده‌های نظریِ پسامدرنیسم، خوانش تحلیلی داستان کوتاه پسامدرن را در عمل تمرین کند.
زمان برگزاری وبینار: جمعه ۲۴ بهمن ۱۳۹۹، ساعت ۱۸
مهلت پیش‌ثبت‌نام: تا روز سه‌شنبه ۲۱ بهمن
برچسب‌ها: پسامدرننیسم, نقد داستان‌های پسامدرن, نظریه‌های پسامدرنیسم, وبینار دکتر پاینده